Las

W dzień las jest ostoja, miejscem ciszy, zamyślenia. Nocą zamienia się w nieco przerażające miejsce. Wszystko, co możemy w nim podziwiać i przed czym drżeć, ukazuje pełen nostalgii komiks o przemijaniu Thomasa Otta pt. Las.

Bohaterowie

Nie znamy jego imienia. Jest smutnym chłopcem, który poszukuje nieco ciszy do przemyślenia. Właśnie przeżywa żałobę po dziadku. Wydaje się dość odważny jak na kilkulatka. Mocno zdeterminowany. Zwraca uwagę na symbolikę. Otwarty na myślenie nieszablonowe np. życie po śmierci.

Fabuła

To bardzo krótki komiks, na który składa się zaledwie dwadzieścia pięć plansz. Podążymy za chłopcem, który wymknął się z domu pogrzebowego na przechadzkę po pobliskim lesie. Spotyka tu sporo dziwnych sytuacji. Niektóre go przerażają, inne zaciekawiają. Nic jednak nie jest w stanie go zatrzymać przed celem, jaki sobie obrał. Szczęśliwie nie tylko znajduje go, ale i bezpiecznie wraca na stypę.

Kreska

Historia brzmi prosto, ale ilustracje sprawiają, że nic takie nie jest. Technika, jaką wybrał autor, sprawia, że przemyślany jest każdy element jego pracy. Tu nie ma miejsca na poprawki i to widać. Jest idealnie. Ilustracje są ciemne, nieco przytłaczające, ale nie duszne, szalenie szczegółowe. Aż szkoda że nie można ich dotknąć.

Ciekawostka

Thomasa Otta jest uznawany za mistrza scrachboardingu. Czyli… wydrapywanki. Scratchboard, znany również jako scraperboard, to bowiem nieco przypominające drzeworyt rysunki. Metoda tego rysunku polega na wydrapywaniu białych kresek na tablicy lub kartonie z cienką powłoką z delikatnej, białej gliny pokrytej warstwą tuszu indyjskiego. Im więcej linii narysuje artysta, tym jaśniejszy staje się obraz. Rysunek zdrapki, często bardzo szczegółowy, może przypominać drzeworyt, ale nie jest medium drukowanym. Prace mogą być kolorowe lub czarno-białe. Jednym z atrakcyjnych aspektów tej techniki jest to, że wszystko, co może zeskrobać warstwy bez rozrywania papieru, jest skutecznym narzędziem pracy artysty. Przydatne okazują się igły do szycia i szydełka, pinezki, szpikulce, wykałaczki, pęsety, żyletki, noże tapicerskie, a nawet sztućce. Można również użyć wełny stalowej, papieru ściernego itd.

Podsumowanie

Moje pierwsze spotkanie z Thomasem Ottem. Bardzo udane spotkanie, choć krótkie. Obrazy mogą powiedzieć tak wiele, nie mówiąc nic, a to jest coś, co można zrozumieć, czytając tę pozycję. Bardzo nostalgiczna podróż czytelnicza.

---

Na szybko:

Cicha, wspaniale ilustrowana książka z obrazkami dla dorosłych, która powinna poruszyć każdego czytelnika. Po lekturze będziesz tęsknił za powrotem przez las, wędrując w jego głębi i ciemności, szukając światła, które uczyni smutek po stracie bardziej znośnym.

Moni zdaniem:

Fabuła: 8/10
Kreska: 10/10
Bohaterowie: 9 /10