Gdzie dwóch się bije… One-Punch Man [tom 16]

10 grudnia 2019 0 przez Monika Kilijańska

Z tom na tom coraz bardziej zastanawiam się jak sobie poradzą… potwory. Nie, żebym je polubiła, ale jakoś tak mi żal ich trochę. To w końcu tacy rebelianci, partyzanci walczący o swoje miejsce na Ziemi. Czy… czy przypadkiem nie zaczynam rozumować jak Garou?

Bohaterowie

Bomb to brat Banga, trzeciego bohatera rangi S. Dokładniej starszy brat, a jak to ze starszym rodzeństwem jest – pomaga młodszemu. Martwi się aktywnością bohatera Banga, ponieważ jest stale w niebezpieczeństwie i sugeruje, by ten przeszedł na emeryturę. Chociaż nie jest zawodowym bohaterem, wykazuje heroiczne cechy. Włada umiejętnością pięści wiatru kruszącego żelaza, bardzo spektakularną i skuteczną.

Fabuła

Garou nie ma już zbyt wiele czasu na pogawędki z małym chłopcem, Sosekiem, właścicielem książeczki dla dzieci zawierającej opis wszystkich umiejętności bohaterów. Został otoczony przez sześciu bohaterów klasy A, chcących wbić się na złapaniu łowcy bohaterów i dołączenia w szeregi bardziej elitarnej klasy S. Jednak nikt nie mówił, że będzie to łatwe. Okazuje się, że Garou naprawdę potrafi przywalić! I potrafi też… być niezwykle ludzki jak na pretendenta do bycia potworem. Btw. potwory też tu się pojawiają, ale mają bardzo epizodyczne zadanie.

Jeden z uczestników tej nierównej bity wysyła przed własnym znokautowaniem prośbę o pomoc. Odbiera ją nie tylko Genos, ale i Bang wraz z Bombem. Odbiera też King, jednak jest niezwykle zajęty walką z… Saitamą!

Ostatnią historią dodatkową jest brawurowe udaremnienie grabieży w pewnym sklepie. Bohaterami tej akcji są Okularnik i Brewka, kiedyś kumple z zastępów Śnieżycy. Po jednej z walk grupy z Saitamą, w której Saitama pokazał na co go stać, kopiąc Śnieżycy tyłek i wyzywając ją od cieniasów, Okularnik postanowił sam walczyć. Jego determinacja jest godna podziwu!

Kreska

Ilekroć przeglądam chociaż tomik do recenzji na blogu, nie mogę oprzeć się wrażeniu, że narysowane w nim walki są prawie jak żywe. Nie żebym uczestniczyła lub była świadkiem w jakiejś, ale i tak jest świetnie! Genialne jest skupienie na osobie i perspektywa, którą możemy podziwiać choćby w walce Garou z Wild Hornem, gdzie pojawiające się na pierwszym planie latające w powietrzu kamienie są mniej wyraźne, bo powinniśmy być skupieni na znajdujących się na dalszym planie postaciach. Coś pięknego!

Ciekawostka

Smile Man używa podczas walki olbrzymią kendamę, a Żabi Sierpowy kusarigamy. Oryginalnie kendama to tradycyjna drewniana japońska zabawka. Jest ona zbudowana z uchwytu przypominającego młotek z długawym czubkiem oraz z kulki z dziurą na spodzie. Są one połączone sznurek. Po obu stronach młotka są wgłębienia i to z nich wypada kulka. Celem zabawki jest nabicie kulki na szpikulec na czubku młotka. Osoba używająca kendamy musi wykazać się zręcznością i radzić sobie z grawitacją.

Kusarigama to rodzaj japońskiego sierpa kama z łańcuchem (kusari). Na końcu łańcucha znajduje się obciążnik (fundō). Kusarigamą można nie tylko ogłuszać przeciwnika (obciążnikiem), le i złapać (łańcuchem) czy dobić (sierpem). Dzięki niewielkim rozmiarom kusarigama jest łatwa do ukrycia. Sztuka posługiwania kusarigamą nazywa się Kusarigamajutsu.

Podsumowanie

Bardzo podoba mi się pomysł, by skupić się na postaci nie Saitamy czy nawet Genosa (choć ten drugi jest ciekawą rozwojową osobą), ale złoczyńcy. Już nie człowieka, ale jeszcze nie potwora: Garou. Albo zaczynającego dopiero wierzyć w swoje siły Okularnika. Walka, która toczyła się przez cały tomik, jeszcze się nie skończyła. Czekam z utęsknieniem na kolejny tom One-Punch Mana!

Inne recenzje serii One-Punch Man: [tom 11]

Na szybko:

Świetna pod względem nie tylko kreski, ale i historii manga nie zwalnia tempa, mimo iż to już 16 tom! Mamy tytule ciekawych postaci, takie walki i rozluźniające napięcie humorystyczne spowalniacze akcji, że aż chce się czytać! Tym razem tomik skupia się wokół postaci walczącego nie wiadomo po której właściwie stronie człowieko-potwora Garou.