Powieści graficzne to często nie lektura dla samej rozrywki. Bywa, tak jak w przypadku adaptacji Opowieść podręcznej Margaret Atwood, że zostają z czytelnikiem na długo, na bardzo długo. To ciężka, przerażająca, potężnie emocjonalna historia. Czy jednak rzeczywiście tak fantastyczna?
1 stycznia 2021 roku powieść Wielki Gatsby F. S. Fitzgeralda trafiła do domeny publicznej. Czy to nie przypadek? Prawdopodobnie nie. Jednak cieszy mnie, że powstają właśnie takie graficzne dzieła, dzięki których tą świetna książkę poznają np. młodsi czytelnicy.
Wieczne szczęście – pewnie niejeden z nas chciałby takiego nieba na co dzień. Jeśli nie naturalnie, to choćby syntetycznie. Jednak czy chemiczna stymulacja i programowanie mózgu pozwolą człowiekowi być sobą? Wizja antyutopijnej przyszłości na podstawie dzieła Aldousa Huxley’a jest jeszcze bardziej wymowna w wersji powieści graficznej.
Zdarzyło się Wam, że po przeczytania pierwszego zadania w książce, wstępu albo kilku pierwszych plansz komiksu nie mogliście doczekać się dalszej fabuły? Jestem wybrednym czytelnikiem i mam tak bardzo rzadko. Tym razem, czytając i książkę i powieść graficzną Czarne nenufary, doznałam takiego uczucia!
Jaka może być bardziej przygnębiająca lektura niż Rok 1984 George Orwella? Powieść graficzna oparta dość wiernie na jego ponadczasowym dziele. Jest to jednak lektura konieczna.
