Wąż wodny i lis, czyli świat komiksu Tonyego Sandovala

28 maja 2018 15 przez Monika Kilijańska

Tony Sandoval to rysownik, który potrafi tworzyć niesamowicie pokręcone światy pełne demonów i potworów. Tworzy też komiksy, które nie mają konkretnego zakończenia i wydają się być niepełne. Wąż wodny to opowieść o przyjaźni i fascynacji dwóch delikatnych dziewczynek, które nie boją się dziwów i potrafią być twarde niczym stalowy miecz.

Bohaterowie

Głównymi bohaterkami Wodnego węża są dwie dziewczynki. Obydwie w podobnym wieku, zapewne maja około 8-10 lat. Mila uwielbia się kąpać w rzece. Mieszka ze swoim ojcem w mieście. Ma długie czarne włosy i jest niezwykle ciekawa. Ciekawią ją zęby Agnieszki, podwodne budowle czy też fontanny w środku lasu. Nie boi się dziwacznych miejsc, ale za to trochę przerażają ją oślizgłe zwierzęta takie jak ośmiornica. Mocno stąpa po ziemi i to najbardziej ją odróżnia od blondwłosej Agnieszki, która wydaje się żyć we własnym, fantastycznym świecie. Świecie, w którym zęby same wylatują ze szczęki i eksplorują świat. Świecie pełnym dziwnych morskich stworzeń i wojny pomiędzy klanami przypominającymi elfy czy martwe zjawy.

Fabuła

Podczas kąpieli w rzece Mila spotyka Agnieszkę. Między tymi dwiema samotnymi dziewczętami rozkwita głęboka przyjaźń. Jednak to nie jest zwykłą przyjaźń, bo to nie są zwykłe dziewczynki. A przynajmniej Agnieszka. Nie każdy bowiem może ją zobaczyć. Właściwie może się z nią kontaktować tylko brat. Agnieszka wprowadza Milę w świat fantazji, pełen stworzeń, dziwnych rytuałów i historia dziewcząt szybko wymyka się z ram codziennej rzeczywistości i wiedzie nas w świat fantazji.

“Chodź za mną! Jesteśmy teraz zwierzętami. Ja jestem lisem, a ty wężem wodnym w masce królika!”

Zaczyna się niewinnie od kradzieży kosza piknikowego i przemoczeniu podczas ulewy, by skończyć na czytaniu razem książki i oddać się lekkiej fascynacji seksualnej. Punktem zwrotnym akcji jest nagłe wyplucie podczas wieczornego czytania ośmiornicy przez Agnieszkę. Mila jest tak w szoku, ze ucieka z domu i długo nie spotyka się z koleżanką. W końcu postanawia ją odnaleźć i razem udają się do sekretnego miejsca w lesie, gdzie w śnie następuje krwawa bitwa. Dzięki niej możemy rozwikłać zagadkę zaklętej ośmiornicy czy nawet samej niewidzialnej dla innych Agnieszki.

Kreska

Piękne kadry to najmocniejsza część tego komiksu. Sandoval włożył naprawdę wiele pracy i artyzmu stosując akwarele na ołówkowy szkic i poprawiając cienkopisem kontury. Widać w tym rękę mistrza. Być może i postaci mają nienaturalnie wychudzone ciała czy wielkie głowy niczym kosmici, jednak nie można oderwać wzroku od tych wszystkich detali, delikatnej mimiki twarzy czy eterycznych wodnych stworów.

Podsumowanie

To typowa młodzieżowa historia przyjaźni z lekką nutką gore i szczyptą erotyki, przepełniona po same brzegi dziwnymi, najczęściej wodnymi stworami. Całość komiksu może wydawać się zbyt chaotyczna lub przekombinowana, jednak trzyma czytelnika w napięciu i nie pozwala ani na chwilę odetchnąć od szybkiego tempa. Tą pokręconą narrację można kochać albo nienawidzić. Ja jestem w tej pierwszej grupie.

Na szybko:

Przepiękna oprawa graficzna ilustrująca niepokojącą i fantastyczną przyjaźń dwóch dziewczynek. Pełna magii, krwi i straszydeł. Uwaga, zawiera sceny ocierające o erotyzm.